28 października 2002, 19:40
ludzie sa tak naiwni....tak latwo mozna ich oszukac lub ustawic...znajac ich slabe strony mozna pokierowac ich zyciem tak jak nam sie podoba...czasami w nas samych siedza dwie natury..dwie osoby...kazda zyje inaczej...nie wiem czy sie wzajemnie uzupelniaja...
zastanawiam sie jak bardzo jestem naiwna.bardzo...moze mniej...nie wiem.pamietam jak moja naiwnosc zniszczyla mi zycie.czasem,byla tylko glupia naiwnoscia.np wtedy,gdy mialam 11 lat zaczelam palic papierosy.ktos powiedzial ze smakuja jak ananas a ja oczywiscie kupilam to.zapalilam.troche oczy mi sie zaszklily.pluca wyplulam.ale ananasa sie nie doszukalam...kiedy dzieciary zapytaly sie mnie jak smakowaly,na pol podworka wykrzyczalam ze jak ananas!!
czasem moja naiwnosc(lub wiara w ludzi...) jest mordercza dla swojego wlasciciela.dobrych kilka lat temu,nad jeziorem puszczalam sobie lodeczki.jedna odplynela mi za daleko.plywac nie umialam to zaczelam ryczec.podszedl do mnie jakis PAN i powiedzial ze mozemy razem poplynac jego lodka.tak bardzo sie cieszylam...wsiadlam z nim,odplynelismy juz sporo od brzegu.nagle facet zaczal sie do mnie dobierac.nie wiedzialam co sie dzieje.zaczelam sie szarpac i ...wyskoczylam.wtedy nauczylam sie plywac.ale nie tylko.nauczylam sie plywac pomiedzy ludzmi i ich niszczycielska natura.bylam za mala aby zrozumiec wszystko,ale zrozumialam za duzo jak na tak mlody wiek.
jednak...nadal wierze w ludzi.chociaz ,gdy widze jak ktos sie mna bawi,to nic nie robie.pozwalam mu tkwic w pewnosci ze jest nie odkryty.niech zyje w swojej nawinosci i czerpie z tego satysfakcjie.
kolo sie zamyka.czyli...cierpimy tak mocno jak sobie na to pozwalamy.nie zawsze.ale czasami biora gore nasze szkachetne uczucia i nie robimy nic aby uchronic siebie przed zblizajaca sie katastrofa...