14 sierpnia 2006, 23:26
Zawsze mnie zadziwiało podejscie mężczyzn do martwej natury. To nie jest relacja przyjacielska, to jest walka; starcie dwoch upartych przeciwników.
I tak np. zdzieram dzis z Tomkiem tapety ze ścian. Ja-na spokojnie tre nożem, popadam w lekki trans, wyciszam sie robiac jednostajna czynnosc. Moj facet- walczy z kawałkiem papieru przyklejonego do ściany :) rzuca sie na niego, drapie, atakuje ze wszystkich stron, az odgłosy bitwy dociaraja do sasiadow, którzy przyłanczaja sie do walki i wala w kaloryfery metalowymi przedmiotami. Z małej sprzeczki powstała wojna.
I to własnie kocham w facetach. Tacy mali stratedzy, Napoleoni wypatrujacy rzuconej rękawicy. Obojętnie skad i od kogo :)